Οι ώρες που περνώ στις μετακινήσεις
Με αυτό τον τρόπο βελτιώνω τα Αγγλικά μου, ξανασυνηθίζω να διαβάζω, και φροντίζω τον εαυτό μου, 3 σε 1
Έχω μεγαλώσει τόσο, όσο να αρχίζω τη διήγηση μιας ιστορίας με το «τα παλιά τα χρόνια» και έτσι σήμερα θα ανακαλέσω μια ανάμνηση των χρόνων που δεν υπήρχε κινητό τηλέφωνο, ή αργότερα που υπήρχε κινητό τηλέφωνο με το οποίο οι άνθρωποι μιλούσαν, ούτε έγραφαν, ούτε διάβαζαν…
Τον καιρό εκείνο λοιπόν, τα παλιά τα χρόνια (εδώ γελάνε όσοι είναι πάνω από 40…) όταν πήγαινες στο σταθμό έβλεπες ανθρώπους με βιβλίο στην αναμονή του τρένου ή του λεωφορείου. Και μέσα στο λεωφορείο, έβλεπες ανθρώπους (λίγους ομολογώ…) οι οποίοι είτε καθιστοί είτε κρεμασμένοι από μια χειρολαβή κρατούσαν σφιχτά ένα βιβλιαράκι και διάβαζαν.
Είχα πάντα την εντύπωση ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεκινήσει να διαβάζουν κάτι τόσο συναρπαστικό που δεν άντεχαν να περιμένουν ώσπου να φτάσουν στο σπίτι τους, και άνοιγαν το βιβλίο για να διαβάσουν το παρακάτω της συναρπαστικής ιστορίας.
Μεγαλώνοντας και μη έχοντας χρόνο για διάβασμα δεν είχα κρεμαστεί ποτέ από χειρολαβή με το ένα χέρι, κρατώντας βιβλίο στο άλλο χέρι, και όταν αγόραζα κάποιο βιβλίο, πάντα ξεχειμώνιαζε και περίμενε τις διακοπές του καλοκαιριού για να λιαστεί στην παραλία, να λερωθεί διαβασμένο και να μπεί στο ράφι της ζωής διαβασμένο.
Χωρίς βιβλία πέρασαν μερικά χρόνια, όπου η ζωή όλων άλλαξε πολύ, όπως άλλαξαν και τα βιβλία.
Μια νέα κατηγορία βιβλίων μπήκε στην καθημερινότητά μας, τα βιβλία «αυτοβελτίωσης», και αυτά στην αναμονή της ξαπλώστρας μαζί με τα υπόλοιπα γούστα βιβλίων, πεζά, έμμετρα, ιστορικά, βιογραφίες και ότι ξεχνάω. Στη ζωή μας όμως μπήκε και κάτι άλλο: η πληροφορία σε μορφή σαίτας που μπαίνει από το παράθυρο με τη μορφή πληροφορίας και σου έρχεται «τσουπ» να σου απασχολήσει το μυαλό μέσα από τα social media.
Και έτσι, έστω κι αν μπαίνοντας στο λεωφορείο σπεύδεις προς τη χειρολαβή να κρεμαστείς, στο άλλο χέρι δεν κρατάς βιβλίο αλλά το κινητό σου από το οποίο κοιτάζεις τα νέα των γύρω σου και απασχολείς το μυαλό σου με πολλές και διαφορετικές, ουσιώδεις ή ανούσιες, πολλές, διαφορετικές πληροφορίες.
Από μικρή η μάνα μου έλεγε ότι: «το διάβασμα είναι συνήθεια-αν το ξεσυνηθίσεις θέλει προσπάθεια για να το ξαναπιάσεις»… αυτό όμως που συμβαίνει με τα social media δεν είναι συνήθεια, είναι εθισμός.
Οι προτιμήσεις μας στις θεματικές που παρατίθενται μπροστά μας διαμορφώνουν κάθε μέρα τις εμφανίσεις των θεμάτων, δηλαδή… αντί να λαμβάνουμε πληροφορία όλων των ειδών, λαμβάνουμε μόνο πληροφορίες για τις οποίες ήδη ενδιαφερόμαστε, δηλαδή εάν είμαστε «κολλημένοι», γινόμαστε πιο κολλημένοι, εάν είμαστε φανατικοί, γινόμαστε πιο φανατικοί…
Τρομάζω, και ιδού η μεγάλη ανακάλυψη: Ο χρόνος του «ανάμεσα» όλων αυτών που κάνω στην ημέρα μου είναι αρκετός: είναι η ώρα του πήγαινε- έλα στη δουλειά μου, η ώρα των μετακινήσεών μου στα ραντεβού μου με πελάτες και η ώρα που περιμένω στην ουρά στην τράπεζα ή σε κάποια υπηρεσία. Η ώρα του «ανάμεσα» είναι αρκετή για να αποτελέσει τον προσωπικό μου γυμναστή της σκέψης.
Μετράω την ώρα και παίρνω τις μεγάλες αποφάσεις: θέλω να βελτιώσω δύο πράγματα, το ένα από τα οποία είναι η χρήση της Αγγλικής γλώσσας, όχι πλέον ως ξένη, αλλά ως εναλλακτική της Ελληνικής, άρα… δουλειά.
Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας τη στρατηγική μου σε αυτό, μια που λειτούργησε πολύ αποτελεσματικά ήδη, και ιδού το πρόγραμμά μου:
1. Στον πόλεμο βιβλίου-κινητού, νίκησε το κινητό. Αρα κατέβασα εφαρμογή για e-book και άρχισα να αγοράζω Αγγλικά βιβλία. Άρα, διάβασμα στο κινητό.
2. Ανοίγω την εφαρμογή kindle (δωρεάν εφαρμογή) και εκεί που διαβάζω να σου και μου πετάγεται η μια και η άλλη πληροφορία από μηνύματα, μαιλ, social και πάει το πρόγραμμα στο καλό του… Σιγά σιγά κατεβάζω και το audible την εφαρμογή-αδελφάκι του kindle στην οποία ακούς αντί να διαβάζεις το βιβλίο (αν πρόκειται να βελτιώσω τα Αγγλικά μου, ας βελτιώσω και την προφορά μου)
3. Αγοράζω 70€ ένα μεταχειρισμένο πολύ καλό e-reader για να κρίνω αν βολεύει. Διαφορές; Βάζεις το κινητό στην τσάντα, η οθόνη του είναι διαφορετικής τεχνολογίας και δεν κουράζει τα μάτια. Στη συνολική εμπειρία των ηλεκτρονικών βιβλίων στα Αγγλικά, το μεγάλο BINGO είναι το λεξικό: δεν ξέρεις μια λέξη, πατάς πάνω της και popάρει λεξικό που σου μετατρέπει το διάβασμα του μυθιστορήματος σε μάθημα Αγγλικών.
4. Διαβάζοντας e-books μπαίνεις οποιαδήποτε στιγμή θέλεις στο κινητό σου και κατεβάζεις δείγμα κάποιου βιβλίου, δωρεάν. Μόλις τελειώσω κάποιο βιβλίο, μπαίνω σε όλα τα δωρεάν δείγματα με την αρχή λίγες σελίδες ενός βιβλίου από αυτά που έχω κατεβάσει και αποφασίζω ποιο θα αγοράσω. Έτσι κατεβάζω ότι νάναι, και αποφασίζω τι θα πάω στο «ταμείο» αφού ζυγίσω τα κέφια μου και την αρχική εμπειρία μου στο βιβλίο αυτό. Σημασία εξ’ άλλου έχει να διαβάζω αγγλικά.
5. Το διάβασμα στο μεταξύ όσο βελτιώνω τα Αγγλικά μου, με βοηθάει σιγά σιγά να στρώνω τις σκέψεις μου, να βελτιώνω την ικανότητά μου στην εμπεριστατωμένη διήγηση, και γενικά με βοηθάει να έχω συγκεντρωμένη σκέψη σε ένα θέμα.
Φοβερή ανακάλυψη: το blinkist. Είναι μια εφαρμογή με συνδρομή, που κατεβάζεις 15 περιλήψεις best seller βιβλίων, παλιών και καινούργιων. Άρα, όσο ξαναμπαίνει το κεφάλαιο «διάβασμα» στη ζωή μου, αφιερώνω χρόνο διαβάζοντας ή ακούγοντας (audio) τις περιλήψεις κάποιων βιβλίων μέχρι να βρω το χρόνο να ξεπετάξω τη μακριά λίστα μου!
Αν κάποιοι από εσάς μπείτε στο δικό μου τριπάκι και ξεκινήσετε, θα χαρώ να σας καθοδηγήσω στη συνέχεια, γιατί πλέον έχω βάλει πρόγραμμα:
Δεν χαζεύω στα social (όχι πολύ)
Ταίζω τη σκέψη μου για να σκέφτεται δημιουργικά, πεινασμένη σκέψη τί να σου κάνει;
Διαβάζω, ακούω ή ακόμη και διαβάζω δυνατά ώστε να βελτιώνω και την προφορά μου βιβλία που δεν είχα ποτέ ονειρευτεί ότι θα διάβαζα…
Το 2019 είμαι πλέον πολύ υπερήφανη, γιατί είμαι πλέον ένας από εκείνους που έβλεπα μικρή να κρέμονται από τη χειρολαβή με το ένα χέρι! Στο άλλο κρατώ κάτι με το οποίο διαβάζω, δεν έχει σημασία αν είναι ψηφιακό ή χάρτινο βιβλίο, με βοηθάει να αντιστέκομαι στον εθισμό της πληροφορίας-κονσέρβας, να μαθαίνω κάτι, και να νιώθω ότι κάνω κάτι κάθε μέρα και για τον εαυτό μου.
Όσοι πιστοί, προσέλθετε. Βοηθώ τους αρχάριους
πηγή: elliglytsou.com
Η Έλλη Γλύτσου έχει σπουδάσει μουσική και ιστορία της τέχνης. Μπήκε στο χώρο της επιχειρηματικότητας το 2000, ιδρύοντας λίγο αργότερα την εταιρία amuse. Σήμερα 20+ χρόνια μετά, η amuse βοηθάει εταιρίες και οργανισμούς να επικοινωνούν πιο αποτελεσματικά με το προσωπικό τους και με το καταναλωτικό κοινό, μέσα από δράσεις & εκδηλώσεις.
Η Έλλη έφερε τη ΒΝΙ στην Ελλάδα το 2015, και από τότε βοηθάει ιδιοκτήτες επιχειρήσεων να αυξάνουν τον κύκλο εργασιών τους μέσα από ένα δομημένο πρόγραμμα ομαδικής συνεργασίας και ανταλλαγής επαγγελματικών συστάσεων.